Uzak diyarlarda, bilgeliğin en büyük güç sayıldığı bir krallık varmış. Bu krallığın en yüksek dağının zirvesinde, Bilgelik Ağacı adında efsanevi bir ağaç yaşarmış. Söylenenlere göre, bu ağacın yapraklarına dokunan herkes gerçek bilgeliğe ulaşırmış.
Bir gün, krallığın en meraklı genci olan Alaz, Bilgelik Ağacı’nı bulmaya karar vermiş. Yaşlıların tüm uyarılarına rağmen, yola koyulmuş. Yolculuğu boyunca türlü zorluklarla karşılaşmış; derin vadilerden geçmiş, azgın nehirleri aşmış, karanlık ormanlarda yolunu bulmuş.
En sonunda dağın zirvesine ulaştığında, Bilgelik Ağacı’nın önünde yaşlı bir bilge duruyormuş. Bilge, Alaz’a gülümseyerek, “Eğer bilgeliği istiyorsan, bu ağacın yapraklarına dokunabilirsin. Ama önce bana şunu söyle: Bilgelik sence nedir?” diye sormuş.
Alaz düşünmüş, aklından geçen cevapları tek tek elemiş ama doğru cevabı bulamamış. “Bilgelik, her şeyi bilmek mi? Yoksa en güçlü olmak mı?” diye sormuş.
Bilge başını sallayıp demiş ki: “Bilgelik, doğru soruları sorabilmek ve cevabı her zaman aramak demektir. Bilgeliğe ulaşmak için tek bir ağaç yetmez, bilgelik bir yolculuktur.”
O an Alaz anlamış ki bilgelik, sadece bir hedef değil, hiç bitmeyen bir öğrenme süreciymiş. Bilgelik Ağacı’nın yapraklarına dokunmak yerine, krallığına geri dönüp öğrendiklerini paylaşmaya karar vermiş.
Gökten üç elma düşmüş: biri öğrenmeye açık olanlara, biri bilgelikle hareket edenlere, biri de bu masalı anlatanlara…