Bir zamanlar yemyeşil ağaçların süslediği, neşeli kuşların şarkılar söylediği küçük bir kasabada, sıcacık bir ilkokul varmış. Bu okulda her gün kahkahalar yükselir, çocuklar merakla yeni şeyler öğrenirmiş. Bir gün öğretmenleri, sınıfa büyük bir gülümsemeyle girmiş ve tahtaya kocaman harflerle yazmış:
“Enerji Kaynaklarımız”
Çocuklar merakla birbirlerine bakmışlar. En ön sırada oturan Defne, parmağını kaldırıp sormuş:
“Enerji ne demek öğretmenim?”
Öğretmen gülümseyerek anlatmaya başlamış:
“Enerji, dünyadaki her şeyi hareket ettiren, çalıştıran güçtür. Güneşin parlaması, rüzgarın esmesi, suyun akması bile enerjidir!”
O sırada arka sırada oturan Can heyecanla atılmış:
“O zaman futbol oynarken de enerji kullanıyoruz!”
“Kesinlikle!” demiş öğretmen. “Ama doğada bizim kullanabileceğimiz pek çok enerji kaynağı var. Haydi, bugün bunları keşfetmeye çıkalım!”
Öğretmen sınıfı bahçeye çıkarmış. İlk durakları, bahçenin en güneşli köşesi olmuş. Gözlerini kısarak yukarı bakan çocuklar, yüzlerinde sıcaklığı hissetmiş.
“Bu nedir?” diye sormuş öğretmen.
“GÜNEŞ!” diye bağırmış tüm sınıf.
“Güneş, en güçlü enerji kaynaklarından biridir,” demiş öğretmen. “Güneş panelleri sayesinde bu ışık enerjisini elektriğe dönüştürebiliriz.”
Sonra bahçedeki rüzgâr gülüne gitmişler. Hafif esen rüzgar, kanatları döndürüyormuş. Öğretmen kanatları gösterip anlatmış:
“Bu da rüzgar enerjisi! Rüzgar estiğinde türbinleri çevirir ve bize enerji sağlar.”
Öğretmen nehirlerden ve barajlardan bahsetmiş:
“Yağmurla dolan nehirler akarken büyük bir güç taşır. Bu hareket enerjisiyle barajlarda elektrik üretilebilir. Buna hidroelektrik enerji diyoruz.”
Çocuklar doğayı bambaşka gözlerle incelemeye başlamışlar. Toprağın altında kömür, petrol gibi fosil yakıtların saklı olduğunu; denizlerin dalgalarının bile enerji üretebildiğini öğrenmişler.
Dersin sonunda öğretmen sormuş:
“Peki, doğayı korumak için hangi enerji kaynaklarını daha çok kullanmalıyız?”
Küçük Eren hemen atılmış:
“Güneş, rüzgar ve su! Çünkü bunlar yenilenebilir ve doğaya zarar vermez.”
Öğretmen gururla başını sallamış. Çocuklar o günden sonra enerjiyi daha bilinçli kullanmaya başlamış. Bahçeye minik rüzgar gülleri yapmış, sınıfın camına güneş panelleri çizmeye karar vermişler.
Ve böylece, küçük kasabanın meraklı çocukları, doğayı sevmenin ve onu korumanın ne kadar önemli olduğunu öğrenerek büyümüşler. Çünkü her biri, geleceğin enerji kahramanları olmuş.