Bir zamanlar, büyük bir ormanda, çok yakın üç arkadaş yaşarmış: Geyik, Tavşan ve Tilki. Geyik, zarif ve güçlüydü; Tavşan, hızlı ve neşeliydi; Tilki ise akıllı ama bazen kötü niyetliydi. Üçü birlikte ormanın her köşesini keşfeder, zaman zaman nehir kenarında oyunlar oynar, bazen de ormanın meyvelerini toplarlarmış. Ancak zamanla Tilki’nin içindeki kötü niyet ortaya çıkmaya başlamış.
Bir gün, Geyik ve Tavşan ormanın derinliklerine gitmeye karar vermiş. “Gelin, en güzel meyveleri toplayalım,” demiş Geyik. “Sonra nehir kenarında dinleniriz.” Tavşan neşeyle onaylamış, ama Tilki, kafasında kötü bir planla onları takip ediyormuş.
Geyik ve Tavşan, meyve bahçesine gelince çok mutlu olmuşlar. Geyik, uzun boynuyla yüksek ağaçlardan meyveleri toplarken, Tavşan da yere düşen meyveleri hızlıca toplamış. İkisi de birbirine yardım ediyormuş. Bu sırada Tilki, bir kayanın arkasına gizlenmiş, onları izliyormuş. İyilik dolu bu iki dostu kıskanmış ve onlara zarar vermek istemiş.
Tilki birden ortaya çıkmış ve Geyik’e yaklaşarak şöyle demiş:
“Sevgili Geyik, ben bir avcıyı gördüm. O seni yakalamaya çalışıyor! Eğer sen de buradan gitmezsen, çok zor durumda kalırsın.”
Geyik, Tilki’nin sözlerine hemen inanıp ormanı terk etmeye karar vermiş. O kadar korkmuş ki, Tavşan’ı bile unutarak hızla ormanın derinliklerine doğru koşmuş.
Tavşan, Geyik’in neden bu kadar korktuğunu anlamamış. Geyik hızla uzaklaşınca, Tavşan Tilki’ye dönerek sormuş:
“Ne oldu? Geyik neden gitmek zorunda kaldı?”
Tilki, gülerek “Bir avcı var, Tavşan! Sen de gitmezsen, seni de yakalarlar,” demiş. Tavşan, Tilki’nin söylediklerine inanarak korkmuş ve ormanın dışına çıkmaya karar vermiş. Fakat bir şeyler tuhaf gelmişti. Tavşan, hızla ormanın dışına koşarken, yolda Geyik’i gördü. Geyik, ormanın çok uzak köşesinde durmuş, hiç de korkmuş görünmüyordu.
Tavşan şaşkın bir şekilde Geyik’e yaklaşmış:
“Geyik, Tilki sana ne söyledi?”
Geyik biraz gülümsemiş ve “Ona inanma, Tavşan. Tilki her zaman böyle yapar. Kendi kötü planlarını yapar, bizi kandırmaya çalışır. Ama hiçbir tehlike yok, ortalıkta avcı falanda yok.”
Tavşan, Geyik’in söylediklerine inanarak, birlikte geri dönmeye karar vermişler.
Bir süre sonra, ormanın derinliklerinden bir Baykuş uçmuş gelmiş. Baykuş, Tilki’nin planını fark etmiş ve ona karşı harekete geçmiş. Baykuş, Tilki’nin peşinden giderek ona şöyle demiş:
“Tilki, neden dostlarına zarar vermeye çalışıyorsun? Onların dostluğu ve güveniyle oynamak, seni mutlu etmez.”
Tilki, Baykuş’un sözlerinden utanmış ve ne kadar yanlış bir şey yaptığını fark etmiş.
Ertesi gün, Tilki, Geyik ve Tavşan’a gidip onlardan özür dilemiş. “Sizleri kandırmaya çalıştım,” demiş, “Ama şimdi fark ettim ki, dostluk her şeyden daha değerli.”
Geyik ve Tavşan, Tilki’yi affetmişler. O günden sonra, Tilki de dostlarının yanında olmayı, onlara yardım etmeyi öğrenmiş.
Ve böylece, üç dost ormanın en güzel günlerini birlikte geçirmiş, dostluğun en değerli şey olduğunu bir kez daha anlamışlar.