Neşe İlkokulu’nda her yıl düzenlenen şarkı söyleme yarışması için büyük bir heyecan vardı. Bu yılın yarışması çok özel olacaktı çünkü yarışmacılar bireysel değil, grup halinde yarışacaklardı!
Hasan, Vildan ve Şeyda da bu yarışmaya birlikte katılmaya karar vermişti. Üçü de şarkı söylemeyi çok seviyordu ama daha önce hiç birlikte sahneye çıkmamışlardı.
Grup olarak çalışmak zor ama keyifliydi. Öncelikle hangi şarkıyı söyleyeceklerine karar vermeleri gerekiyordu. Hasan hareketli bir şarkı isterken, Vildan duygusal bir şarkı söylemeyi önerdi. Şeyda ise herkesin sevdiği bir şarkı seçmelerinin daha iyi olacağını düşündü.
Sonunda herkesin duygularına hitap eden, eğlenceli ve duygusal anları olan bir şarkıda karar kıldılar. Ama bu kez başka bir sorun vardı: Kim hangi kısmı söyleyecekti?
Hasan güçlü ve enerjik bölümleri söyleyecekti.
Vildan şarkının en duygusal yerlerini söyleyecekti.
Şeyda ise nakaratı seslendirecekti.
Birkaç gün boyunca prova yaptılar ama her şey mükemmel gitmiyordu. Bazen Hasan çok hızlı söylüyordu, bazen Vildan heyecanlanıp yanlış notalara basıyordu, bazen de Şeyda şarkının ritmini kaçırıyordu. Ama pes etmediler! Birlikte çalışarak hatalarını düzelttiler ve her geçen gün daha iyi oldular.
Ve nihayet yarışma günü geldi! Salon tıklım tıklım doluydu. Tüm öğrenciler ve öğretmenler yarışmayı izlemek için sabırsızlanıyordu. Hasan, Vildan ve Şeyda sahneye çıkarken çok heyecanlıydılar ama birbirlerine gülümsediler.
Müzik başladı…
Hasan, şarkının girişini güçlü bir şekilde söyledi.
Vildan, duygusal kısmı seslendirirken izleyiciler etkilenmişti.
Ve Şeyda, nakaratı söylerken tüm salon ona eşlik ediyordu!
Üçü o kadar uyumlu bir performans sergiledi ki herkes ayakta alkışladı.
Tüm gruplar şarkılarını söyledikten sonra jüri üyeleri uzun uzun düşündü. Sonunda…
Birincilik ödülü Hasan, Vildan ve Şeyda’nın grubuna gitti!
Öğretmenleri sahneye çıkıp onları tebrik etti:
“Çocuklar, şarkı söylemek sadece güzel bir sesle değil, birlikte çalışmak ve uyum sağlamakla olur. Siz bunu başardınız!”
Hasan, Vildan ve Şeyda birbirlerine baktılar ve gülümsediler. Kazandıkları sadece bir ödül değil, aynı zamanda dostluklarıydı.
Ve böylece, şarkıları okulda yıllarca hatırlanan bir anı olarak kaldı.
Bir masal daha burada bitti, müzik ve dostluk hep sürdü!