Mısır seferini tamamlayan şanlı Osmanlı ordusu, Mısır’ın Kahire şehrinden Suriye’nin Şam şehrine dönmekteydi. Yolculuk sırasında, Anadolu Kazaskeri Kemal Paşa ve Padişah Yavuz Sultan Selim, at üzerinde sohbet ederek yol alıyorlardı.
Kemal Paşazade’nin bindiği atın ayağı bir ara içi su dolu bir çukura girdi ve etrafa çamur sıçrattı. Etrafa sıçrayan çamurlardan Yavuz Sultan Selim’in giydiği kaftanın eteği de nasibini almıştı ve çamur olmuştu.
Kaftanın eteğindeki çamuru gören Kemal Paşazade, utancından sapsarı olmuş, ne diyeceğini, durumu nasıl açıklayacağını bulamamıştı. Yavuz Sultan Selim, ilme ve alimlere sevgi ve saygı dolu bir davranış sergileyerek şu sözleriyle Kemal Paşa’yı teselli etti:
– Bir alimin bindiği atının ayağından sıçrayan çamur, benim için bir şereftir. Ben öldüğümde bu kaftanı sandukamın üzerine koysunlar.
Padişah Yavuz Sultan Selim’in üzerinde çıkardığı bu kaftan, Yavuz’un vasiyeti icabı vefatında sandukasının üzerine konulmuş, vasiyeti yerine getirilmiştir.