Masal Sarayı

En güzel çocuk masalları, çocuk hikayeleri, keloğlan masalları ve daha fazlası sitemizde.

Çorbacı Kediler Masalı

Bir zamanlar dağların arasında saklanmış şirin bir köy vardı. Bu köyde insanlar ve hayvanlar huzur içinde yaşardı. Ancak bu köyü diğerlerinden ayıran bir şey vardı: Köyde “Çorbacı kediler” olarak bilinen bir grup kedi yaşardı. Bu kediler, kendi aralarında bir ekip kurmuş ve enfes çorbalar yaparak köy halkına satmaya başlamışlardı.

Ekip, köyün meydanındaki eski bir taş binayı kendilerine mutfak olarak düzenlemişti. İçeriye giren herkes, mis gibi çorba kokularıyla karşılanırdı. Kedilerin her biri farklı bir görev üstlenmişti:

  • Osi, en yetenekli aşçıydı. Büyük tencerelerin başında durur, tariflere biraz sihir katardı. Onun yaptığı çorbaların sırrı, ormanın derinliklerinden topladığı özel otlardaydı.
  • Maske, misafirlerle ilgilenirdi. Masaları düzenler, herkesi neşeyle selamlardı. Ayrıca, siparişleri hiç karıştırmazdı çünkü hafızası mükemmeldi.
  • Mırmır, bahçede sebze yetiştirirdi. Havuçları, kabakları ve patatesleri kendi elleriyle (ya da patileriyle) toplar, taptaze malzemelerle mutfağı doldururdu. ve yaklaşık 20 kedi daha vardı herkesin bir görevi vardı biri buğday döver, biri balık tutar ve daha niceleri..

Bir gün köye, yolculuk yapan yaşlı bir adam geldi. Adam yorgun ve açtı, ama cebinde sadece birkaç bozuk para vardı. Kediler hemen ona yardım etmeye karar verdi. Osi, en özel çorbasını yapmaya koyuldu. Mask, masanın üzerine taze ekmek ve bir tabak koydu. Mırmır ise biraz bal ve sıcak süt ekleyerek yemeği tamamladı.

Yaşlı adam, çorbayı içtikten sonra gözleri doldu ve kedilere şöyle dedi:
“Bu çorba bana sadece bedenimi değil, ruhumu da iyileştirdi. Teşekkür ederim.”

Adam vedalaşıp köyden ayrılırken kedilere bir hediye bıraktı: İçinde altın tohumlar olan küçük bir kese. Bu tohumları ekip büyüttüklerinde, sonsuza kadar tazelenen ve tükenmeyen bir sebze bahçesi elde edeceklerdi.

Böylece kediler, daha çok çorba yapıp daha fazla kişiye yardım etmeye başladılar. Köy halkı, onların bu cömertliğini asla unutmadı. Ve kediler, hem karınları hem kalpleri doyurmanın verdiği mutlulukla köylerinde mutlu bir şekilde yaşamaya devam ettiler.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Back to top