Sert huylu bir adam, yolun kenarına dikenler
ekti. Dikenler büyüyüp çoğalınca yoldan
geçenleri rahatsız etmeye başladı. Yoksulların
ayaklarını kanatıyor, giysilerini yırtıyordu.
Yoldan geçenler:
“Bu dikenleri sök, insanları rahatsız etmesin,”
demeye başladılar.
Ama adam bunlara aldırmıyordu. Bir gün
Allah’ın bir ermişi ona:
“Kesinlikle bu dikenleri sök!” dedi.
Adam yanıt verdi:
“Elbet bir gün sökerim.”
Adam dikenleri sökme işini “yarın”, “yarın”
diyerek erteledikçe, dikenler büyüyüp
çoğalıyordu.
Ermiş, adama:
“Ey verdiği sözünde durmayan adam, sök şu
dikenleri artık,” dedi.
Adam:
“Bugün işim çok; bugün olmazsa yarın… bir
gün kesinlikle sökeceğim…” dedi.
Allah’ın ermişi, bunun üzerine şu sözleri
söyledi:
“Sen, hep yarın diyerek bu işi erteliyorsun,
ama şunu bil ki her geçen gün o dikenler
büyüyüp güçleniyor; dikenleri sökecek olan
sense, gücünü kaybediyorsun. Dikenler gün
geçtikçe çoğalıp gençleşiyor, sense
yaşlanıyorsun.”