Güzel bir gün, bir domuzcuk, spor yaparak kendini dinç tutmaya çalışıyormuş. Bunu gören tilki domuzun ne yaptığını anlamaya çalışmış ve sormuş:
– Domuz kardeş ne yapıyorsun orada?
Domuz cevaplamış:
– Kendimi güçlendiriyorum. Böylece bana zarar vermek isteyen olursa kendimi savunabilirim.
Tilki bu cevaba şaşırmış. Çünkü orman oldukça sakin ve huzurluymuş. Kimse onları rahatsız etmiyormuş. Tilki tekrar seslenmiş.
– İyi de sana zarar verecek kimse yok ki. Baksana ormana ne kadar güzel, ne kadar sakin.
Domuz tekrar yanıtlamış:
– Şimdilik öyle görünüyor. Ama yarın ne olacağı belli olmaz. Tedbirli olmak gerekir.
Domuz, tilkiye güvenip ona tüm yiyeceklerini paylaşmayı önerir. Ancak tilki, aslında domuzun bu cömertliğini suistimal etmek ister ve domuzun verdiği yiyeceklerin bir kısmını çalmaya karar verir.
Domuz, tilkinin davranışlarını fark eder, ama yine de ona güvenmek ve dostça yaklaşmak ister. Fakat tilki, domuzun güvenini kötüye kullanır ve bir süre sonra tilkinin çıkarcı tavırları nedeniyle domuz, ona güvenmemesi gerektiğini öğrenir. Ve kendini ona karşı savunur.
Bu masal, güven ve dostluk üzerine bir ders verir ve çıkarcı kişilerin dostluk ilişkilerini nasıl kötüye kullanabileceğini gösterir. Ayrıca, güven kazanmanın zorluğu, ama kaybedilmesinin kolaylığı üzerine de bir uyarı yapar.