Bir zamanlar, küçük bir köyde, yaşlı bir marangoz olan Dede Yaşar yaşarmış. Dede Yaşar, her gün atölyesinde tahtalarla uğraşır, ahşap ürünler yapar ve köydeki herkese yardım edermiş. Dede’nin elinden çıkan her şey mükemmel olurmuş çünkü o, marangozluk işini yıllarca öğrenmiş ve bu işe gönül vermiştir. Ancak en değerli şey, onun torunu Ercan’dı.
Ercan, küçüklüğünden beri dedesini izler, ne kadar dikkatle çalıştığını gözlemlerdi. Bir gün, Ercan, dedesine gelerek, “Dede, ben de marangozluk öğrenebilir miyim? Ahşapla neler yapılabileceğini çok merak ediyorum,” dedi. Dede Yaşar gülümsedi ve Ercan’e başıyla onay verdi.
“Tabii ki, küçük oğlum. Bu işin sabır, emek ve sevgiyle yapıldığını bilmelisin,” dedi ve Ercan’i atölyeye davet etti. Ercan heyecanla atölyeye girdi ve dedesi ona tahtaları, çekiçleri ve diğer marangozluk malzemelerini tanıttı.
İlk olarak, Dede Yaşar, Ercan’e tahtayı nasıl doğru şekilde ölçüp kesebileceğini öğretti. “Her şeyden önce dikkatli olmalısın, Ercan. Bir hata yapıldığında, tahtaya geri dönmek kolay olmayabilir,” dedi. Ercan, dikkatle tahtayı ölçüp çizdi ve dedesiyle birlikte ilk kesimini yaptı.
Ercan ilk başta biraz zorlanmıştı, ama dedesi ona sabırla yardımcı oldu. Ercan her gün biraz daha yetenekli hale geldi. Birkaç hafta sonra, Dede Yaşar, Ercan’e bir masa yapmayı önerdi. “Hadi bakalım, Ercan, bu işin ustası olmanı istiyorum,” dedi. Ercan büyük bir heyecanla kabul etti.
Dede, torununa nasıl tahtaları düzgün bir şekilde birbirine yerleştireceğini ve sabırlı bir şekilde çivileri çakmayı öğretti. Ercan, her hamlesinde daha da güven kazandı. İlerleyen zamanlarda, Ercan, yaptığı masanın neredeyse tamamını bitirmişti. Dede Yaşar, torununun bu kadar başarılı olmasına çok mutlu olmuştu. “İşte bu! Harika bir iş çıkardın, Ercan. Bir marangoz, her işin içinde kalp ve emek bırakmalıdır,” dedi.
Ercan, dedesinin gururla bakışlarını görünce çok mutlu oldu. Artık o da marangozluk işini seviyor, her tahtada biraz daha ustalaşıyordu. Geriye sadece masayı cilalamak kaldı ve Ercan bu işi de büyük bir özenle yaptı. Sonunda, dedesiyle birlikte yaptıkları bu masa köydeki en güzel masalardan biri oldu.
O günden sonra, Ercan her zaman dedesinin yanında marangozluk öğrenmeye devam etti. Dede Yaşar, ona her zaman sabır ve sevgiyle iş yapmayı öğretti. Ercan, sadece marangozluk değil, aynı zamanda sevgi ve emekle yapılan işlerin en değerli şeyler olduğunu da öğrendi.