Sıcak ülkelerden birinde oldukça sulak bir göl varmış. Bu gölde bir kaplumbağa yaşarmış. Bir çift turna ise bu kaplumbağaya arkadaşlık edermiş. Ama bizim kaplumbağa çok fazla konuşurmuş. Turnalar bundan rahatsız olmasa da kaplumbağaya çok konuşmanın iyi bir şey olmadığını anlatmaya çalışmışlar.
Gel gelelim bizim kaplumbağa arkadaşlarının bu öğüdünü pek dinlemez, ağzına geleni konuşurmuş. Yaz gelip çattığında gölün suları çekilmeye başlamış. Kuraklık almış başını gidiyormuş. Bu durumda bizim kaplumbağanın evi de giderek kayboluyormuş. Bu duruma üzülen turnalar, hemen bir çözüm üretmişler. Aramışlar, taramışlar ve çok uzak olmayan yerde suyu bol bir göl keşfetmişler.
Yeni göl çok uzak olmasa da kaplumbağa için oraya gitmek çok zormuş. Kaplumbağalar yavaş yürüdüğü için oraya varana kadar dayanamazmış. Bunun üzerine turnalar, kaplumbağaya yardım etmek için bir yol bulmuşlar. Kaplumbağa bir sopayı ısıracak ve bu sopanın iki yanından tutan turnalar, kaplumbağayı kolayca taşıyacakmış. Ama bunun için kaplumbağanın hiç ağzını açmaması gerekiyormuş.
Bu yöntemi kaplumbağaya anlatmışlar ve o da kabul etmiş. Dedikleri gibi yaparak uçmaya başlamışlar. Biraz ilerleyince aşağıda bir kalabalık görülmüş. Merakına karşı koyamayan kaplumbağa turnalara ne olduğunu sormak için ağzını açınca aşağıya düşüvermiş.
Ne yazık ki kaplumbağanın ağzı da yaralandığı için artık turnalar onu taşıyamamış. Kalan yolu yürüyerek gitmesi gerekmiş. Kaplumbağa bu olaydan gereken dersini almıştı. Onu ilgilendirmeyen konularda konuşmaması gerektiğini öğrendi.