Küçük Kaan, Ramazan ayının başından beri sabırsızlanarak orucunu tutmayı bekliyordu. Anneleri ve babasıyla birlikte evlerinde huzurlu bir Ramazan geçireceklerini biliyordu. Kaan, ilk kez bu yıl oruç tutmaya karar vermişti ve bu çok özel bir anıydı. Her gün oruç tutan ailesini izlerken, bir gün büyüdüğünde nasıl iftar yapacağını hayal ediyordu.
İftar vaktine yaklaşırken, Kaan’ın heyecanı artmıştı. O gün, ilk kez tüm aile birlikte iftar yapacaklardı. Annesi, sofrayı özenle hazırlıyordu. Kaan, mutfakta annesine yardım etmeye çalışıyor, hurmaların tabağa yerleştirilmesinden su bardaklarının düzgün bir şekilde dizilmesine kadar her şeyi dikkatle izliyordu. Babası da sofranın etrafını düzenliyor, tatlıları yerleştiriyordu.
İftar saati yaklaşınca, Kaan biraz heyecanlanarak sofraya oturdu. Bugün, annesinin yaptığı sıcak çorbayı içmek ve en sevdiği yemekleri yemek için sabırsızlanıyordu. Annesi, “Bugün ilk iftarını açıyoruz, Kaan. Senin için çok özel bir an,” dedi. Kaan biraz utangaç bir şekilde gülümsedi, ama içinde büyük bir gurur vardı. Ailesinin gözleri onun üzerinde, gözlerinde sevgi ve minnettarlık vardı.
İftar ezanı okunur okunmaz, Kaan önce bir hurma aldı ve sonra su içti. O an, kalbinde büyük bir huzur hissetti. Ailesiyle birlikte dua ettikten sonra, Kaan, yavaşça çorbasını içti ve annesinin yaptığı pilavdan biraz aldı. Yavaş yavaş yemeklerini yerken, oruç tutmanın sadece bir bedensel değil, aynı zamanda ruhsal bir deneyim olduğunu fark etti.
İftar sırasında babası ona, “Kaan, oruç sadece aç kalmak değil, aynı zamanda sabır, fedakarlık ve şükürdür,” demişti. Kaan, babasının sözlerini derin bir şekilde düşündü ve bir yudum su daha içti. O günden sonra, Ramazan ayı ona sadece oruç tutmayı değil, aynı zamanda aile değerlerini, paylaşmayı ve şükran duygusunu öğretmişti.
Kaan, ilk iftarında sadece karnını değil, kalbini de doyurmuştu. Annesinin gözlerindeki gurur, babasının ona olan desteği ve ailesinin sevgi dolu bakışları, o günden sonra Kaan’ın Ramazan’ı ve orucu her yıl daha da özel kılacaktı. İftarın sonunda, Kaan, “Anne, baba, çok teşekkür ederim. Bu iftar benim için çok güzeldi,” dedi. Annesi ona sarılırken, “Biz de seni seviyoruz, Kaan. Bugün büyüdün, büyüdükçe kalbinin güzelliği de büyüyecek,” dedi.
Ve o günden sonra, her yıl Ramazan geldiğinde Kaan, ilk iftarını büyük bir heyecanla bekleyecek, ailesiyle bu özel anı kutlayacaktı.