Adamın birisi çok güzel kaval çalarmış. Bu adam aynı zamanda balık tutar, geçimini böyle sağlarmış. Bir gün düşünmüş ve balık tutarken kaval çalmaya karar vermiş. Böylece kavalın sesini beğenen balıkları kolayca tutabileceğini düşünmüş. Almış kavalını, oltasını, çıkmış yola.
Kayığına binip başlamış kavalını öttürmeye. Ne kadar güzel kaval çalsa da hiçbir balık görünmüyormuş ortalıkta. Buna sinirlenen balıkçı, ağını kullanmaya karar vermiş. Ağını denize fırlattığı gibi bir sürü balık yakalamış. Tabii sudan çıkarılan balıklar, çırpınıp duruyormuş.
Bu çırpınmaları oynama sanan balıkçı şöyle demiş:
– Vay şunlara bak sen. Kaval çalarken hiçbiri yoktu ortalıkta. Kavalı bırakınca hepsi oynamaya başladı.
Bu masaldan çıkarılacak ders, insanların işlerini yaparken aşırıya kaçmamaları gerektiği, her şeyin dozunda yapılması gerektiği ve aşırı sabırsızlıkla yapılan işlerin sonuç vermediğidir.