Bir zamanlar büyük bir sitenin bahçesinde, İnceses adında bir kedi yaşarmış. İnceses, adından da anlaşılacağı gibi zayıf ve ince bir sese sahipmiş, ama bu onu pek de rahatsız etmiyormuş. Ancak İnceses, biraz korkak bir kediymiş. Gücünü yalnızca kendisinden daha küçük ya da daha korkak kedilere gösterirmiş.
Bir gün İnceses, sitenin bahçesindeki bir arabanın altına saklanan bir kediye rastlamış. Kendince bu fırsatı kaçırmamak istemiş. Kuyruğunu kabartıp minik kediye doğru yürümüş. Gözlerini kısmış, tıslamış ve “Burası benim bölgem, saklanacak başka yer bul!” der gibi hareketler yapmış. Kedi ise korkmuş, ama kaçmamış.
Tam İnceses kediyi iyice sıkıştıracakken, uzaktan sitenin sevilen bir abisi görünmüş. Bu abi, İnceses’e her zaman mama verir, onu sever ve şımartırmış. İnceses, abisini görünce hemen tüm “sertliğini” unutmuş, kuyruğunu indirip güneşe karşı uzanmış. Yere yuvarlanmış, patilerini havaya kaldırıp şımarıklık yapmaya başlamış.
Abisi güler yüzle İnceses’e doğru yaklaşırken, İnceses bir anda ne yaptığını hatırlamış. “Ben kavga ediyordum!” diye düşünmüş. Hemen toparlanıp kuyruğunu tekrar kabartmış, yere pısarak garip kediye doğru bir kez daha atlamaya niyetlenmiş. Ama işin komik tarafı şu ki, kedicik ne korkusundan kaçmış ne de karşılık vermiş. İkisi de öylece donup kalmışlar. İnceses, minik kediyi kovalamaya cesaret edememiş, minik kedi de kaçmak yerine yerinde durmaya devam etmiş.
Bu komik durum, İnceses’in abisinin dikkatini çekmiş. Abisi, iki kediye de biraz mama vermiş ve onları aynı mama kabının başında buluşturmuş. “Bakın, kavga etmek yerine paylaşmak ne kadar güzel,” demiş. İnceses, utangaç bir şekilde garip kedinin yanına oturmuş, ama bu kez kuyruğunu kabartmak yerine patisini uzatmış. Minik kedi de İnceses’in dostluk teklifini kabul etmiş.
O günden sonra İnceses, diğer kedilere karşı daha nazik olmaya çalışmış. Kedicikle de site bahçesinde sık sık oyun oynamaya başlamış. Hem güldüren hem düşündüren bu olay, sitenin hayvansever sakinlerine de dostluk ve barışın önemini bir kez daha hatırlatmış.
Ve işte masal burada sona ermiş. İnceses ve diğer kediler, o bahçede mutlu mesut yaşamaya devam etmişler.