Bir zamanlar, ormanın kenarındaki bir çiftlikte yaşayan bir tavuk anne ve beş sevimli civcivi varmış. Anne tavuk, civcivlerini çok sever ve onları her zaman tehlikelerden korumaya çalışırmış. Ancak çiftliğin çevresinde kurnaz bir tilki dolaşıyormuş ve bu civcivleri yakalamak için sürekli planlar yapıyormuş.
Bir gün anne tavuk, yiyecek aramak için çiftlikten biraz uzaklaşması gerektiğini fark etmiş. Civcivlerine dönerek:
“Sevgili yavrularım, ben dönene kadar kümesten dışarı çıkmayın ve kim gelirse gelsin kapıyı açmayın! Özellikle de tilkiye dikkat edin! Onun sesi sahte, kuyruğu ise uzundur. Bu işaretlerden onu tanıyabilirsiniz.”
Civcivler bir ağızdan:
“Merak etme anne, biz çok dikkatli olacağız!” demişler.
Anne tavuk uzaklaşır uzaklaşmaz tilki kümese yaklaşmış ve sahte bir sesle kapıyı çalmış:
“Sevgili yavrularım, anneniz döndü! Kapıyı açın, size yiyecek getirdim.”
Civcivlerin en büyüğü hemen şüphelenmiş:
“Hayır, sen bizim annemiz değilsin! Annemizin sesi daha yumuşak ve nazik. Senin sesin kalın ve tuhaf!”
Tilki planının bozulduğunu anlayınca hızla çiftlikten uzaklaşmış. Ancak pes etmemiş ve bir süre düşündükten sonra, bir bal kovanı bulmuş ve balı yutarak sesini yumuşatmış. Tekrar kümese giderek:
“Sevgili yavrularım, bu kez anneniz geldi. Kapıyı açın, size lezzetli yemekler getirdim!” diye seslenmiş.
Bu kez civcivler daha dikkatli olmuş ve en küçükleri:
“Hayır, sen bizim annemiz değilsin! Kuyruğunu kapının altından görebiliyoruz, annemizin kuyruğu yok!” diye bağırmış.
Tilki, kuyruğunu fark ettiklerini anlayınca hızla kuyruğunu saklamış ve başka bir plan yapmış. Kuyruğunu dikenlerin arasına saklayarak yeniden kümese yaklaşmış. Sahte bir şekilde kapıyı çalmış:
“Sevgili yavrularım, anneniz döndü. Hadi kapıyı açın artık!”
Bu kez civcivler, sesin ve kuyruğun annelerine benzediğini düşünerek kapıyı açmışlar. Ancak tilki içeri daldığı anda civcivler neye uğradıklarını şaşırmış! Tilki hızla içeri dalıp civcivlerin dördünü bir çuvala doldurmuş. En küçük civciv ise kümesteki bir saman yığınının altına saklanmış.
Anne tavuk geri döndüğünde kapının açık olduğunu ve civcivlerinden sadece birinin ortalıkta olduğunu görünce hemen anlamış ki bu işin arkasında kurnaz tilki var. Küçük civciv ona olanları anlatmış. Anne tavuk, yavrularını kurtarmak için bir plan yapmış.
Tilkinin izini takip eden anne tavuk, tilkiyi bir ağacın altında çuvalıyla birlikte dinlenirken bulmuş. Tilki, yorgunluktan uyuyakalmış. Anne tavuk, sessizce çuvalın yanına giderek yavrularını kurtarmış ve yerine büyük taşlar koymuş. Sonra da civcivleri güvenli bir yere götürmüş.
Tilki uyandığında, çuvalını sırtlayarak ormandaki yuvasına doğru yola koyulmuş. Ancak çuval gitgide ağırlaştığı için daha fazla dayanamamış ve bir dere kenarında durup içindeki “yavruları” kontrol etmek istemiş. Çuvalı açar açmaz taşlar dereye yuvarlanmış ve tilki dengenin bozulmasıyla dereye düşmüş. Akıntıya kapılan tilki, bir daha civcivlerin yanına yaklaşmamış.
Anne tavuk ve civcivleri ise bir arada olmanın mutluluğuyla huzurlu bir yaşam sürmüşler. Anne tavuk, o günden sonra yavrularına sabır ve dikkatli olmanın önemini öğretmiş.