Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, develer tellal, pireler berber iken. Ben anamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken, az gittim uz gittim. Dere tepe düz gittim. Çayır çimen geçerek, lale sümbül biçerek, soğuk sular içerek, ayla ayla bir güz gittim. Birde dönüp ardıma baktım ki, ne göreyim? Gide gide bir arpa boyu gitmemiş miyim? Natal maral martaval, işte size duyulmadık bir masal.
Günlerin birinde küçük bir mahalle varmış. Bu mahalle patika yollarda kurulan sıcak bir mahalleymiş. Papatyalar, güller, laleler renk cümbüşü bulunan bu mahalle sıcak insanlar ile doluymuş. Bu mahalle de yaşayan Mehmet amca diye biri varmış.
Mehmet amca eskiden mahalleyi yöneten, mahallenin saygın kişilerinden olan emektar amca imiş. Bu amca herkesin saygısını görür ve selamını alırmış. Bu amcanın birde oğlu varmış. Fakat oğlu, eşiyle birlikte sürekli çalışıp didinirlermiş. Didindikleri için kendi oğullarına ilgi gösteremezlermiş. Okula götürmekte zorlanırlar ve Mehmet amcadan yardım isterlermiş. Mehmet amca torununu çok sever, ilgilenir ve onunla oyunlar oynarmış. Torunun ismi Ömer imiş. Ömer okula gitmediği zamanlarda Mehmet amcaya çok iyi davranırken nedense okul günleri kötü davranış sergilermiş.
Ömer, okuldaki herkesin anne ve babalarının genç olduğunu seyrediyormuş. Ancak Ömer’i okula bırakan dedesi Mehmet amca yaşlı imiş. Ömer bu durumdan utanıyormuş. Bu sebeple sürekli Mehmet amca Ömer’i okula bırakırken Ömer bahaneler biliyormuş. Ömer, buraya kadar yeter dede diyerek uzaklaşıyormuş. Mehmet amca farkında dahi değilmiş. Bir gün Ömer okulda düşmüş ve yaralanmış.
Öğretmeni hemen Mehmet amcaya ulaşıp okula çağırmış. Mehmet amca derhal okula gelip, öğretmen ile görüşüp durumunu öğrenmiş. Sonra Ömer’in sınıfının önünde beklemeye başlamış. Diğer velilerde kenarda bekliyormuş. Zil çalmış Ömer karşısında dedesini görünce şok olmuş. Çünkü ondan utanıyormuş. Diğer veliler Mehmet amcayı görünce merhaba demişler. Çünkü Mehmet amca mahalle yönetiminde eskiden çok saygın biriymiş. Bütün veliler Mehmet amcanın etrafında pervane olup tanışmaya çabalıyormuş. Ömer bunu görünce şaşırmış ve mutlu olmuş. Aslında dedesinden utanmaması gerektiğini bunun çok saçma olduğunu anlamış. Bundan sonra daima dedesinin onu okula bırakmasını söylemiş. Mutlu şekilde hayatlarına devam etmişler.