Bir zamanlar, karlarla kaplı bir köyde, her yıl olduğu gibi Noel arifesinde köyde büyük bir heyecan vardı. Ama bu yıl, köydeki çocuklar bir şey fark etmişlerdi: Noel Baba, her yıl geldikleri gibi bu yıl onlara hediyelerini bırakmamıştı. Çocuklar çok üzülmüş, çünkü yıl boyunca çok iyi davrandıkları halde Noel Baba’nın gelmeyeceğinden endişeleniyorlarmış.
Fakat, o gece, köyün en tatlı kedisi, adı Mercan, garip bir şey fark etti. Penceresinin dışındaki karlar üzerinde büyük, kırmızı bir çizgi vardı. Mercan, merakla dışarı çıkıp bu izleri takip etmeye başladı. Birkaç adım attıktan sonra, bir çam ağacının altındaki büyük, kırmızı bir çuval gördü. İçinde ise minik oyuncaklar, çikolatalar, kitaplar ve renkli boncuklar vardı. Mercan, birden fark etti ki bu hediyeler, Noel Baba’nın kaybolmuş çuvalıydı!
Mercan, derhal harekete geçmeye karar verdi. “Eğer Noel Baba gelmediyse, o zaman ben gidip hediyeleri dağıtırım!” diye düşündü. Mercan, çuvalı sırtına alarak köyün dört bir yanına doğru yola koyuldu. Her eve girdi, her pencereye baktı ve en çok bekleyen çocuklara hediye bıraktı. Bazen bir oyuncak araba, bazen de rengarenk kurabiyeler bırakıyordu.
Mercan, her evde Noel Baba gibi şarkılar söyleyerek hediyeleri bırakıyor ve çocukların hayal gücüne neşeyle karışıyordu. Çocuklar, sabah uyandıklarında neşeyle hediyelerini bulmuş ve Mercan’ın Noel Baba’daki rolü devralarak onlara hediye dağıttığını anlamışlardı. Her biri, Mercan’ın ne kadar cesur ve yardımsever olduğunu çok sevmişti.
Ama Mercan, sadece hediyeler bırakmakla kalmamış, aynı zamanda çocuklara Noel’in gerçek anlamını da öğretmişti. O gece, Mercan köydeki tüm çocuklara şunu söylemişti: “Noel, sadece hediyelerle değil, sevgimizi ve iyiliğimizi başkalarına göstererek kutladığımız bir zamandır.”
Köydeki herkes Mercan’ı çok sevmişti. O günden sonra, her Noel’de Mercan, köydeki çocuklara hediyeler dağıtarak onlara neşeli anlar yaşatmaya devam etmişti. Ama en önemlisi, Mercan’ın hediyeleri dağıttığı her an, sevgi ve dostlukla dolu bir Noel’in anlamını herkese hatırlatmıştı.