Bir zamanlar, uzak diyarların birinde, güzelliğiyle herkesi büyüleyen bir prenses yaşarmış. Adı Aria’ymış. Aria, sarayında herkesin sevgisini kazanmış, nazikliği ve içindeki saf güzellik ile herkesin kalbinde taht kurmuş. Ancak, Aria’nın taşıdığı bir sır varmış: Kalbi, çok hassas ve kırılganmış. Her söz, her bakış onun kalbini derinden etkiler, küçük bir incinme bile uzun süre ruhunu sarmış.
Bir gün, krallığa uğrayan kötü niyetli bir büyücü, Aria’nın saflığından faydalanmak istemiş. Karanlık bir gecede saraya gizlice girmiş ve prensesin huzurunu bozacak bir lanet fısıldamış:
“Eğer bir gün gerçek sevgiyle sevilmezsen, kalbin taşlaşır ve hiçbir şey seni neşelendiremez.”
Büyücünün laneti işlediği anda, Aria kalbinin duvarlarını örmeye başlamış. O günden sonra kimseyi sevmez olmuş, neşesi silinmiş, gözlerindeki ışıltı kaybolmuş. Saraydaki herkes bu değişimi fark etmiş, çünkü prenses eski neşesiyle etrafını aydınlatan kişi değil, sessiz bir gölgeye dönüşmüş. Birçok yiğit prens Aria’nın kalbini kazanmaya çalışmış, ama o kalbini kapalı tutmuş, kimseye yaklaşmamış.
Bir gün, uzak bir köyden cesur ve saf kalpli bir prens, Aria’nın güzelliğini duyup saraya gelmiş. Adı Leo’muş. Kalbinin derinliklerinde, Aria’nın içindeki kaybolan ışığı fark etmiş. Gözleri, prensesin yalnızlıkla yorgunlaşan gözlerine bakarken, ona sadece sevgi ve anlayış sunmuş. Leo’nun içindeki sevgi, Aria’nın kalbinin duvarlarını yavaşça eritmeyi başarmış.
Zamanla, Leo’nun nazik sevgisi, Aria’nın kalbinde sıcak bir ışık yaratmış. Bir sabah uyandığında, Aria kalbinde farklı bir şey hissetmiş. Büyülü bir şekilde, kalbi yeniden ısınmış, eski derin kırıklıklar yerini huzura bırakmış. Gerçek sevginin gücünü anlamış.
Ve nihayetinde, Aria ve Leo, birbirlerinin kalbine tamamen bağlanmış, bir ömür boyu sürecek olan sevgileriyle krallıkta yeni bir dönem başlatmışlar. Aria, kalbini sevgiye açarak tüm halkına şefkat ve mutluluk sunmuş, Leo ise sadık bir prens olarak her zaman yanında durmuş.
Ve böylece, sevginin gücü, kalpleri iyileştirip yeniden canlandırmış, krallık yeniden neşeye boğulmuş. Masal burada sona ermiş, ama Aria ve Leo’nun mutlu günleri sonsuza kadar sürmüş.
Ve hep hatırlanmış ki, gerçek sevgi kalpleri iyileştirir, en karanlık geceleri aydınlatır.