Sedef, sabah erkenden uyandığında içi kıpır kıpırdı. Bugün annesinin doğum günüydü! Ona özel bir hediye almak istiyordu, ama ne alacağına bir türlü karar veremiyordu. Sonra annesinin en sevdiği şeyi hatırladı: Çiçekler!
Ama bu kez farklı bir şey yapmak istedi. Kesme çiçekler yerine, annesinin yıllarca büyütebileceği bir saksı çiçeği alacaktı. Böylece annesi her baktığında onu hatırlayacaktı!
Sedef hemen kumbarasını açtı, içindeki paraları topladı ve en yakın çiçekçiye gitti. Çiçekçi amca gülümseyerek sordu:
“Annen için nasıl bir çiçek istiyorsun?”
Sedef biraz düşündü ve saksıda duran minik, pembe çiçekleri gösterdi.
“Bunlar çok güzel! Annem çiçekleri büyütmeyi sever, bu yüzden uzun süre yanında kalacak bir çiçek almak istiyorum.” dedi.
Çiçekçi amca başını salladı ve özenle sardığı saksıyı Sedef’e uzattı.
“Bu minik menekşe çok dayanıklıdır. Annenin sevgisiyle daha da güzel büyüyecektir.”
Sedef çiçeği dikkatlice taşıyarak eve döndü. Annesi mutfaktaydı. Sedef çiçeği arkasına sakladı, derin bir nefes aldı ve gülümseyerek seslendi:
“İyi ki doğdun anneciğim! Sana en güzel hediyeyi getirdim!”
Saksıyı gören annesinin gözleri mutlulukla parladı. Çiçeği ellerine aldı, kokladı ve Sedef’e sıkıca sarıldı.
“Bu harika bir hediye! Her gün ona baktıkça seni hatırlayacağım, tatlı kızım!” dedi.
O gün, anne ve kızı çiçeği balkona koyup birlikte suladılar. Sedef, en güzel hediyenin pahalı şeyler değil, sevgiyle verilmiş küçük ama anlamlı bir armağan olduğunu öğrendi.