Bir varken bir yokken, bir ihtiyar dedeyle bir nine varmış.
Dede her sene evin önüne arpa ekermiş, amma her sene kazlar yerlermiş.
Bir gün dede nineye:
– Kan, yap bana bir çörek, ben arpayı bütün gün bekleyeceğim, demiş.
İhtiyar nine, dedeye çöreği pişirmiş, dede de arpayı beklemeğe gitmiş.
Kazlar arpayı yemeğe geldiği zaman, dede bir sopayla kovalamış.
Kazları kovalarken en geri topal kaz kalmış.
Topal kaz:
– Ey dede, vurma beni, sana bir sofra vereceğim, demiş, sofraya “açıl sofra cağım” dediğin zaman türlü bin yemekler olacak, “örtül sofra cağım” dediğin zaman yine örtülecek.
İhtiyar dede sofrayı alıp eve gelmiş.
Açıl sofra cağım deyince, türlü bin yemekler görmüşler.
Dede ile nine yemekleri yedikten sonra, örtül sofra cağım demişler, sofra da hemen örtülmüş.
Bir gün ihtiyar dede eşeğe buğday yükletip değirmene gitmiş.
Değirmene vardığında eşeğin yükünü indirmiş, içeri götürmüş. Sonra dışarı çıkarken oradakilere:
– Arkadaşlar, benim sofraya “açıl” demeyin, demiş.
İçeride bulunan insanlar:
– Deyin bakalım ne var bunun sofrasında, demişler.
Sofraya, “açıl sofra cağım” deyince, sofrada türlü bin yemekler görünmüş.
Hemen dedenin sofrası yerine ona benzer başka bir sofra koymuşlar.
İhtiyar dede buğdayı öğüttükten sonra yüklenip eve götürmüş.
Yolda çok acıkmış. Evde sofrasına “açıl sofra cağım” demiş, fakat bir şey olmamış.
O zaman ihtiyar dede nineye:
– Ben topal kazıma gideceğim, demiş.
Arpa tarlasından kazları kovalarken en geri topal kaz kalmış.
Topal kaz:
– Ey dede, vurma beni, sana topuz vereceğim, demiş. “Kalkın topuzun” dediğin zaman, vurmağa başlayacak, “dur topuzum” dediğin zaman, duracak.
İhtiyar dede topuzu alıp eve gelmiş. “Kalkın topuzum” deyince topuz bir dedeye, bir nineye vurmaya başlamış.
Sonra “dur topuzum” demiş, topuz da hemen durmuş.
Ertesi gün dede, gene değirmene çekilmiş.
Orada yine buğdayını içeri götürmüş.
Çıkarken oradakilere:
– Arkadaşlar, benim topuza “kalkın” demeyin, demiş.
Dede çıkar çıkmaz, insanlar “kalkın topuzum” demişler.
Topuz da kalkarak içerde bulunan insanlara vurmağa başlamış.
İhtiyar dede, içeri girerek:
– Vur topuzum, vur demiş, benim soframı getirsinler.
İnsanlar:
– Abe ihtiyar dede, sofranı vereceğiz, durdur şunu, demişler.
İhtiyar dede, “dur topuzum” deyince topuz durmuş.
Hemen sofrasını getirmişler, ihtiyar dede sofrasını ve topuzunu alarak eve gelmiş.
İhtiyar dede ile ihtiyar nine hâlâ yaşıyorlarmış.
TÜRK MASALLARI MASAL SARAYINDA