Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde uzak diyarların birinde kuşların yaşadığı bir çayır varmış. Bu çayıra Kuş Cenneti deniyormuş. Kuş Cennetinde çeşit çeşit kuşlar yaşarmış. İçlerinde bir de Tavus Kuşu varmış.
Tavus Kuşunun rengarenk tüyleri varmış ve bütün kuşlar onun güzelliğini konuşurmuş. Tavus Kuşu diğer kuşlardan farklı olduğunun farkındaymış fakat kendisini hiç görmemiş. Günlerden bir gün Tavus Kuşu çayırda gezintiye çıkmış, uzunca bir yol yürümüş. Daha önce hiç gitmediği yerlere gitmiş ve birden karşısına bir göl çıkmış. Tavus Kuşu göle doğru yaklaşmış ve su içmek için eğildiğinde suyun yansımasından kendisini görmüş. Tavus Kuşunun karşısında çok güzel bir kuş duruyormuş. Bu kuşun kim olduğunu görmek için kafasını kaldırmış ve etrafına bakmaya başlamış. Ama etrafta kendisinden başka bir kuş yokmuş. Tavus Kuşu o an suya yansıyan kuşun kendisi olduğunu fark etmiş. Tavus kuşu “Bu güzel kuş benim” diye kendi kendine söylenmiş ve devam etmiş. “Bunca yıldır diğer kuşların benim için söyledikleri azmış. Ben gerçekten çok güzelim ve diğer kuşlardan çok farklıyım” demiş. Tavus kuşu tüm gün boyunca göle bakıp kendisini izlemiş. Sürekli güzelliği hakkında kendi kendine konuşmuş. “Bugüne kadar bunu nasıl fark etmedim, ben bütün kuşların sultanıyım! Hepsinden çok güzelim” demiş. Tavus kuşu bir süre daha gölün kenarında oturduktan sonra evine dönüş ve o günden sonra kimseyle konuşmamaya karar vermiş, her gün gölün kenarına gidip güzelliğini izlemiş ve kimseyle karşılaşmamış. Bir süre sonra kuşlar arasında Tavus Kuşunun güzelliği konuşulmaz olmuş. Güzelliği yerine kibirli oluşu konuşulmuş.
Aradan yıllar geçmiş, diğer kuşlar Tavus Kuşunu unutmuşlar, kimse güzellikten bahsetmiyormuş. Fakat Tavus Kuşu artık kendi güzelliğini izlemekten bıkmış. Etrafına baktığında çok yalnız olduğunu anlamış. Hiç arkadaşı kalmamış, kimseyle sohbet edemiyormuş. İşte şimdi Tavus Kuşu hatasını anlamış. Kibirli olmak yalnızlık getirmiş. Tavus Kuşu, yaptığı hatayı telafi etmek için hemen arkadaşlarının yanına gitmiş ve hepsinden tek tek özür dilemiş. Bir daha da asla kibirli davranmamış. Yalnız yaşadığı yıllar Tavus Kuşuna iyi bir ders olmuş. Bu masal da burada bitmiş.