Cem, çok meraklı bir çocuktu. Evde, okulda, sokakta olup biten her şeyi öğrenmek isterdi. Ama bazen bu merakı onu yanlış şeyler yapmaya yönlendirirdi. Özellikle de kapı dinlemek gibi!
Bir gün, annesi ve teyzesi mutfakta konuşurken Cem meraklandı. “Acaba ne hakkında konuşuyorlar?” diye düşündü. Sessizce kapıya yaklaştı ve kulağını dayadı. Tam o sırada mutfaktaki konuşma durdu ve kapı açıldı!
Cem dengesini kaybederek içeriye doğru sendeledi. Annesi ve teyzesi şaşkın gözlerle ona bakıyordu.
“Cem, kapı mı dinliyorsun?” diye sordu annesi.
Cem’in yüzü kızardı, başını öne eğdi.
“Ben… şey… sadece merak ettim…” diye mırıldandı.
Teyzesi gülümseyerek yanına oturdu.
“Bak Cem, insanlar kapalı kapılar ardında özel şeyler konuşabilirler. Eğer bir şey öğrenmek istiyorsan, gizlice dinlemek yerine sormalısın.” dedi.
Annesi de ekledi:
“Kapı dinlemek doğru bir şey değildir. Çünkü insanlar bazen özel konuşmalar yapar ve herkesin her şeyi bilmesi gerekmez. Merak etmek güzel ama önemli olan, doğru şekilde öğrenmektir.”
Cem yaptığı hatayı anlamıştı. “Özür dilerim anne, bir daha yapmayacağım.” dedi.
O günden sonra Cem, bir şey merak ettiğinde kapı dinlemek yerine doğrudan sormayı öğrendi. Çünkü en güzel bilgiler, dürüstlük ve saygıyla öğrenilirdi.