Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, denizin kenarında, uzak diyarlarda bir köy varmış. Bu köyde, minik ama cesur bir kuzu yaşarmış. Bu kuzunun adı Pırıl’mış, çünkü tüyleri sabah güneşi gibi parlarmış. Pırıl, her sabah uyanır, denizin dalgalarını dinler, sonra da en yüksek tepeye tırmanırmış. Çünkü o, gökyüzüne çok yakın olmak istermiş.
Bir gün, Pırıl bir tepeye tırmanırken, ormanın derinliklerinden gelen tuhaf bir ses duymuş. “Hiii hiii!” diye sesleniyormuş birisi. Pırıl merakla sesin kaynağını aramış ve sonunda karşısına kocaman bir kaplumbağa çıkmış. Bu kaplumbağanın adı Gölge’ymiş. Gölge, her zaman yavaş yürür, ama her adımda derin derin düşünürmüş.
Pırıl gülerek, “Merhaba Gölge! Ne yapıyorsun burada?” demiş.
Gölge yavaşça kafasını kaldırmış ve gözlüklerini düzeltmiş. “Merhaba Pırıl, ben hep buradayım. Her zaman sakin ve sabırlıyım,” demiş.
Pırıl biraz utanmış. “Ben de hep hızlı koşarım. Her şeyin hızla geçmesini isterim. Ama bazen yavaşlamanın iyi olduğunu düşünüyorum. Hızla koşarken her şeyin tadını kaçırıyor gibiyim.”
Gölge bir gülümsemiş. “Hızla gitmek bazen seni birçok güzellikten mahrum bırakabilir. Dünyayı daha yakından görmek istersen, biraz sabırlı olmalısın. Yavaşça, dikkatlice ilerlersen, en güzel anlar seni bulur.”
Pırıl bir süre susmuş ve sonra Gölge’ye doğru yaklaşmış. “Peki ya sen, hiç eğleniyor musun? Hep yavaş yürüyorsun,” diye sormuş.
Gölge gözlüklerinin üzerinden Pırıl’a bakarak, “Eğlenmek için her zaman hız gerekmez. Eğlence, gözlerini dünyaya açmakla ilgilidir. Her şeyin bir zamanı vardır,” demiş.
O günden sonra, Pırıl yavaşlamayı öğrenmiş. Hızla koşmayı sevse de, bazen durup etrafını incelemiş, gökyüzünün renklerine, denizin dalgalarına dikkat etmiş. Zamanla, her adımda bir anlam bulmuş.
Ve köydeki diğer hayvanlar da, Pırıl’ın değişimini fark etmiş. Onlar da hızla koşmanın ötesinde, yaşamın yavaş anlarını takdir etmeyi öğrenmişler. Artık herkes, hayatın her anını daha fazla seviyor, sabırla ve dikkatle yaşıyorlarmış.
Ve o günden sonra, Pırıl ve Gölge en iyi arkadaş olmuşlar. Biri yavaş, biri hızlı… Ama birlikte, hayatın en güzel anlarını paylaşarak mutlu yaşamışlar.