6 bilemedin 7 yaşlarındaydı küçük kız ‘’Baba bana Muz alır mısın?’’ dedi. Adam sessizce ‘’Söz kızım bu hafta para kalırsa alacağım” deyip ilerledi. Tam arkasındaydım beni fark etmedi. Pazarcı abiye dedim ki; Kardeşim bu adam ile kızına iyi bak. Birazdan senin tezgâhın önünden geçerken durup Muz almazsa 2 kilo tart. “Abim” diye seslen. Sonra ona ” Hani geçen hafta bozuk yok diye para üstü verememiştim ya istersen Muz vereyim, helâlleşelim der misin? ” Çocuğun yanında rencide olmasın. Canı Muz çekmiş, aklında kalmasın garibimin. Böyle yaparsan hem sevaba girer, hem bereketlenirsin. Söz iki kiloda ben alacağım.
Az sonra adam kızını diğer tarafına almış geri dönüyor. Muz tezgâhını görmesin istiyor. Pazarcı kardeşim tam da dediğimi yaptı. Küçük kız Muz poşetini babasına bırakmadı, kendisi taşıdı. Aslında babası anlamıştı. Pazarcı bir hayır yapmak için bu oyunu tasarlamıştır diye. Başı önde yürüyüp gitmeden son bir defa dönüp sessizce mutluluk dolu gözleri ile teşekkür etti. Pazarcı kardeşime uzattım parayı almadı. Gözyaşlarını saklamak için arkasına bakıyordu.
Birini mutlu etmek bu kadar kolaydı. Ama bütün mesele aynı zamanda da babayı utandırmamaktı. Çok şükür bu da kısmet oldu. İçimiz huzur ile doldu. Aslında çok da pahalı değildi kilosu ama işte olmayınca olmuyordu. Ama beni en çok etkileyen ve tabiri caiz ise paramparça eden poşeti aldıktan sonra bir tane yemek isteyen kızına “ EVDE YE KIZIM, BELKİ ALAMAYAN VARDIR OLUR MU? ” diyen babası oldu.
EN GÜZEL KISA MASALLAR İÇİN BİZİMLE KALMAYA DEVAM EDİNİZ..