Uzak diyarlarda, herkesten uzak bir krallık varmış. Bu krallık diğer şehirlerden ve insanlardan uzak bir şekilde sakin bir hayat geçiriyormuş. Bu krallık şehrinde kral ve kraliçe varmış. Ülkeyi kral yönetiyormuş. Aynı zamanda bir de genç bir prenses kızları varmış. İşte masalımız bu genç, güzel prenses ve minik kirpi hakkındaymış. Peki bu minik kirpi ve prenses nasıl karşılaştı?
Kral, kraliçe ve prenses diğer insanlardan uzak çok sakin bir hayat yaşarken diğer şehirlerde hayat o kadar da güzel değilmiş. Şehirler sürekli büyükmüş, insan sayısı artmış ve gün geçtikçe evler bu krallığa daha da çok yaklaşıyormuş. Ormanda ve doğal hayatında yaşayan bir çok hayvanda ya şehirde yaşamaya alışıyor ya da daha uzak doğal ortamlara doğru kaçıyorlarmış. Çünkü insanlarla yaşamak onlar için gerçekten zormuş.
Bir gün Prenses şehrin ormanında gezerken yaralı bir minik kirpi görmüş. Hemen yanına koşmuş. Çok yorgun ve halsiz görünüyormuş. Bir de bacağından birisi yaralanmış. Hemen sormuş;
-” Ne oldu sana minik kirpi, neden yaralandın?” demiş.
-“Şehirlerden kaçarken yolda yaralandım. Zar zor kendimi boş bir ormana attım.” demiş minik Kirpi.
Prenses, minik kirpinin bu haline çok üzülmüş. Onu yavaşça alıp hemen saraya götürmüş. Bir kaç yardımcı çağırmış ve kirpiye bakmaya başlamışlar. Hayvanların bakımı ile ilgilenen bir çalışan hemen gelmiş. Kirpinin yarasına bakmış ve bunun için bir ilaç hazırlamış hemen. Minik kirpinin yarası iyileşsin diye onu güzel bir yere koymuşlar. Böylece daha hızlı kendine gelebilirmiş. Prenses, yarası iyileşene kadar ona bakacağına söz vermiş.
Bir kaç gün sonra minik kirpi iyileşmiş. Prenses minik kirpi ile konuşmaya karar vermiş. Neden yaralandığını merak ediyormuş.
-“Ne oldu sana minik kirpi? Neden Yaralısın?” diye sormuş.
-“Artık şehirler çok kalabalık. İnsanlar bizim yuvamız olan ormanlara da ev yapıyorlar. Bu yüzden ayrılmak zorunda kalıyoruz.” demiş.
-“ Ormanlarda yaşayan tüm hayvanlarda senin gibi ayrıldı mı?” diye sormuş Prenses.
-“ Herkes yavaş yavaş ayrılıyor. Yakında tüm hayvanlar, benim gibi buraya doğru gelir.” demiş.
Prenses bu konuya çok üzülmüş ve ne yapması gerektiğini düşünmüş. Babasına ve annesine sormuş. Ne yapabileceklerine dair onlardan fikir almak istemiş. Uzun yıllardır hep şehir hayatından ve kalabalık yerlerden uzakta sakin bir hayat geçiren kral ve kraliçe bu durumda ne yapacaklarını bilememişler. Ama fark etmişler ki onlar istemese de bir şekilde onları da etkileyecek bir durum oluşuyormuş. Bir çok hayvan ve diğer insanlar onların olduğu yere doğru yaklaşıyormuş.
Bol bol düşünmüş, düşünmüş ve düşünmüşler. Sonra kirpi ile konuşmaya karar vermişler. Çünkü bu durumlardan en çok etkilenenler onlarmış.
-“ Ne yapabiliriz kirpi, bir fikrin var mı?” diye sormuşlar.
-“Bilmiyorum ama hayvanlar için daha güvenli bir yaşam alanı olabilir. İnsanların bizi etkilemeyeceği ve bize kötülük yapamayacağı bir yer.” demiş.
Tam o anda kralın aklına bir fikir gelmiş ve bunu ilk olarak kızına, sonra da halkına söylemiş. Aynı zamanda olduğu bölgeyi yöneten kral bir kural çıkartmış. Şehrin hemen arkasında çok büyük ve el değmemiş bir orman varmış. Bu orman o kadar büyükmüş ki ucu bucağı görünmezmiş. Bu yüzden de insanlar oraya girmezmiş. Kral da bununla ilgili yeni bir kural çıkartmış.
Tüm halka seslenmiş; “ Bugünden itibaren hiçbir insan şehrin arkasında bulunan ormana herhangi bir ev yapmayacak. Ağaçları kesmeyecek ve hayvanları ellemeyecek” demiş. “ Hayvanlar da bu dünyada bizimle birlikte yaşıyor ve onların yaşam alanına saygı göstermeliyiz.” diye de eklemiş.
Bu duruma çok sevinen kirpi krala çok teşekkür etmiş. En büyük teşekkürü onu bulan prensese söylemiş. O olmasaydı belki de daha kötü durumda olacaklar. Kirpi hemen gidip ailesine ve arkadaşlarına haber vermiş. Ardından hemen şehrin arkasında kimsenin ellemeyeceği ormanlarına yerleşmeye başlamışlar.
BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ MASALLARI MASAL SARAYINDA..