Bir varmış, bir yokmuş. Bir zamanlar, çocuklar, herkesin Tonton Nine diye tanıdığı bembeyaz saçlı, buruş buruş yüzlü, tatlı sözlü bir ninecik varmış. Bu nineciğin çocukları, torunları olmadığı için küçücük evinde yapayalnız yaşarmış. Uzun kış geceleri de komşu çocuklarına güzel güzel masallar anlatır, onları eğlendirirmiş. Bu yüzden komşu çocukları Tonton Nine’yi çok severler, onun yanından hiç ayrılmak istemezlermiş.
Bir gün, Tonton Nine üşütmüş mü, yoksa başka bir sebepten mi bilinmez; hasta oluvermiş, komşu hanımlar Tonton Nine’nin hastalığına çok üzülmüşler. Ona:
-“Sakın yataktan kalkma. Yoksa iyileşemezsin. Biz gelir senin bütün işlerini yaparız.” demişler. Ama Tonton Nine:
-“Yook, buna asla razı olamam. Sizin işleriniz başınızdan aşkın, bir de bana yardıma kalkışırsanız üzülür, büsbütün hasta olurum.” diye tutturmuş. Ee… komşu hanımlar ne yapsınlar. Tonton Nine’yi üzüp büsbütün hasta etmektense, çaresiz ona yardım etmekten vazgeçmişler.
Oysa ki çocuklar, Tonton Nine’nin değil iş yapmaya bir adım atmaya bile hali yokmuş. İki gün ilaçlarını alıp komşuların gönderdiği yemeklerle karnın doyurup öylece yatmış. Üçüncü gün bir parça iyileşince evini derleyip toplamak, bulaşıklarını yıkamak için güçlükle kalkmış. Bir de ne görsün. Evin her yanı çiçekler gibi tertemiz olmuş, bulaşıklar yıkanmış, kurulanmış, yerlerine konmamış mı? Tonton Nine olanlara pek sevinmiş sevinmesine ya, “Acaba bu işleri kim yapıyor?” diye merak etmekten de kendini alamamış. Etrafına bakınırken masanın üzerinde bir mektup gözüne ilişmiş. Mektupta:
“Sevgili Tonton Nineciğim,
Ben bir Peri kızıyım. Evin işlerini ben yapıyorum. Sakın yorulacağımı düşünüp üzülme. Çünkü peri kızları hiç yorulmazlar.” diye yazılı imiş.
Tonton Nine, önce kendisine yar5dım edenin peri kızı olduğuna pek inanmamış ama “Kapı, pencere kapalı. Bu durumda eve kimse giremez. Acaba gerçekten iyi kalpli bir peri kızı mı bana yardım ediyor?” diye düşünmüş.
Derken aradan birkaç gün daha geçmiş. Tonton Nine, bir sabah: “Eh… artık iyileşmişim. Bugün erkenden kalkıp bana her gün yardım eden şu iyi kalpli peri kızına teşekkür edeyim.” diye düşünmüş. Ve hemen kalkıp bir kapının ardına saklanıp, peri kızını beklemeye başlamış. Aradan çok geçmiş, bir de bakmış ki mutfağın küçük penceresinden içeriye komşunun kızı küçük Elif girmiyor mu? Tonton Nine, o güne kadar kendisine yardım edenin bir peri kızı değil de Elif olduğunu görünce sevinçten göz yaşlarını tutamamış. Hiç sesini çıkarmadan gidip yatağına yatmış.
Meğer çocuklar, Tonton Nine’nin sandığında yıllardan beri sakladığı çok kıymetli bir kolyesi varmış. Elif gidince Tonton Nine bu kolyeyi çıkarıp bir mektupla beraber masanın üzerine bırakmış. Sonra da gidip Elif’in annesi ile gizlice bir şeyler konuşmuş.
Ertesi gün Elif gene gelmiş, bulaşıkları yıkamış, evi temizlerken kolyeyi görüp çok beğenmiş. Kolyenin yanındaki mektubun üzerinde “Peri kızına” diye yazılı imiş. Mektubun kendisine ait olduğunu anlayınca açıp okumuş. Mektupta:
“Sevgili Peri kızı,
Yardımların için çok teşekkür ederim. Masanın üzerindeki kolyeyi sana armağan ediyorum. Kabul edersen çok sevineceğim.” diye yazılı imiş.
Elif, mektubu okuyunca bir sevinmiş, bir sevinmiş ki sormayın. Ama annesinden izin almadan kolyeyi almayı doğru bulmadığı için ne yapacağını bilememiş. O sırada Tonton Nine’nin kendisine gülümseyerek baktığını görmüş. Tonton Nine:
-“Hadi armağanımı kabul et. Ben dün annenle konuştum. O armağanımı kabul etmene izin verdi. Sen de kabul edersen çok sevineceğim.” demiş.
Elif, hemen koşup Tonton Nine’nin boynuna sarılmış ve çok teşekkür etmiş.
EN GÜZEL VELİ DAYI MASALLARI İÇİN BİZİMLE KALIN..