Defne isminde 9 yaşında güzel, şirin bir kız varmış. Defne okul gidiyor, ödevlerini yapıyor ama oyun oynamak için hep vakit ayırıyormuş. Defne’nin minik bir odası varmış, bu odada da bir giysi dolabı, bir çalışma masası, yatağı ve renkli minderlerden oluşan bir köşe veeeeee bir sepet dolusu oyuncak varmış. Defne’nin odasında her şeyi varmış ama bu oda hep dağınık olurmuş. Defne’nin kötü bir huyu, alışkanlığı varmış.
Defne çok dağınıkmış. Giysilerini çıkartıp öyle bırakır, defter ve kitapları hem çalışma masasının üzerinde hem de yerlerde olur, oyuncakları da odanın her yerinde yaşarmış. Zaten Defne okula hep bir telaş içinde gidermiş. Ya geç uyanıp okula geç kalırmış ya da yavaş hazırlandığı için son dakikalarda hızlanırmış. Annesi Defne okula gittiği zaman odasına girince odayı toplamak çok ama çok zamanını alıyor hem de çok yoruluyormuş.
O yüzden bazen toplamıyormuş. Defne ise okuldan eve gelince o dağınıklığın içinde bazen eşyalarını bulamazmış. Böyle durumlarda hemen annesinden yardım istermiş. Annesi bir gün onu karşısına almış,
– “Defne’cim, kızım eğer bu şekilde dağınıklığa devam eder, eşyalarını yerli yerine koymazsan hiçbir şeyini istediğin zaman bulamazsın.” demiş ama Defne tamam deyip hiç düzeltme yapmamış. Birkaç gün bu şekilde devam etmiş ve Defne artık her gün odada bir eşyasını kaybediyor ve bu duruma üzülüyormuş.
Bir akşam boyama yapmak için odasına geçmiş ama bir türlü boyama kitabını ve yeşil, mavi, turuncu renkli kalemlerini bulamıyormuş. Odanın her yerine, her eşyanın altına bakmış ama yokmuş. Defne,
– “Offf! En sevdiğim boyama kitabımdı oysaki, nasıl kaybederim.” diye kendine kızmış.
O hafta sonu Defne odasını toplamaya karar vermiş. Nasıl olsa okul yokmuş ve iki gün tatilde hem odasını toplar hem dinlenirmiş. Annesinin yanına çekine çekine gitmiş, annesi kahve içiyormuş.
-” Anne, ben odamı toplayacağım da acaba bana yardım eder misin? En sevdiğim boyalarımı ve boyama kitabımı bulamıyorum! Sen haklsın galiba, ben çok dağınım.” demiş Defne. Annesi de,
-“Tabi ki yardım ederim kızım. Ama sorun yardım etmem ya da toplamamız değil ki, sen bundan sonra aldığın ve kullandığın eşyaları geri yerine koyup odanda düzeni sağlayacak mısın? Kendine bugünden itibaren bir söz ver ve dağınık olmamayı alışkanlık haline getir. İleride büyük bir insan olduğunda ne yapacaksın, ben her zaman senin yanında olamam.” demiş.
-“Söz anne, bundan sonra daha düzenli olacağım.” demiş. Defne önden hemen gidip başlamış, annesi de kahvesini bitirip ona yardıma gidecekmiş. Defne önce giysi dolabını tamamen boşaltmış, bir kısım eşyalarını katlamış geri koymuş. Çekmecelerini boşaltmış, boşaltırken birden çığlık atmış. Annesi koşarak odaya gelmiş, korkmuş Defne’ye bir şey oldu diye.
-“Anne en sevdiğim çiçekli çorabımı buldum, uzun bir süredir kayıptı.” demiş gülerek. Annesi de Defne’nin neşesine katılmış ve o da çalışma masasını düzeltmekle işe başlamış. Defne bu sırada sürekli kayıp eşyalarını bulmaya devam ediyormuş. Kayıp kazağını, masal kitabını bulmuş veeeee en sevdiği boyama kitabı ile kalemler kirli sepetinin içinden çıkmış.
Anne kız beraber tüm odayı düzeltmişler, çarşaf ve yastık yüzlerini değiştirip kirli sepetini boşalmışlar. Defne bu durumdan çok mutlu olmuş, odasını ve eşyalarını böyle düzenli ve temiz görünce odasını daha da sevmiş. Defne kendi kendine bir karar almış, bundan sonra odasını günlük bir şekilde toplayacak ve düzenleyecekmiş. Annesine çok teşekkür etmiş ve onu uyardığı için çok mutlu olmuş.
KISA MASALLAR MASAL SARAYINDA..