Bir zamanlar, doğasıyla ünlü bir köy vardı. Bu köyde çocuklar, her zaman doğayla iç içe oynar, ağaçlara tırmanır, çiçekleri koklardı. Ama bir gün, köyün öğretmenlerinden biri, çocuklara parkta bir gezi yapacaklarını söyledi.
Öğretmen, “Bugün geri dönüşümün ne kadar önemli olduğunu öğreneceğiz,” dedi. “Hep birlikte okuldan parka gidip oradaki çöpleri toplayacağız ve her birini doğru şekilde ayıracağız. Çünkü doğamızı korumak bizim görevimiz.”
Çocuklar heyecanla hazırlandılar ve öğretmenleriyle birlikte parka doğru yola çıktılar. Parka vardıklarında, çimenlerin arasında kırık camlar, plastik şişeler ve kağıtlar vardı. Öğretmen, çocuklardan her atığı dikkatlice toplamalarını istedi. Plastik, kağıt, cam ve metal olarak ayırdılar.
Öğretmen, çocuklara her bir atığın doğadaki zararlarını anlattı. “Plastik, doğada yıllarca kaybolmaz,” dedi. “Ama geri dönüştürülürse, yeni şeyler yapmak için kullanılabilir. Kağıtları geri dönüştürmek, ağaçları kesmeden yeni kitaplar, defterler yapmamızı sağlar. Cam şişeler yeniden kullanılabilir, metal ise güçlü ürünler yapmamıza olanak verir.”
Çocuklar, atıkları doğru şekilde ayırmanın ne kadar önemli olduğunu anladılar. Her biri, topladıkları çöpleri geri dönüşüm kutularına yerleştirdi. Bir süre sonra, park tertemiz oldu. Doğa, çocukların elinden yeniden hayat buldu.
Öğretmen, “Geri dönüşüm yapmak, doğaya katkıda bulunmak demektir,” dedi. “Hep birlikte bu görevi yerine getirebiliriz. Geri dönüştürdüğümüz her şey, doğamıza ve geleceğimize katkı sağlar.”
Çocuklar, öğretmenlerinin söylediklerini unutmadılar. Parktaki temizliği bitirdiklerinde, doğanın güzelliklerini daha çok takdir ettiler. Artık her zaman geri dönüşümün önemini biliyorlardı ve evlerine dönerken, her zaman çöplerini doğru şekilde atacaklarına söz verdiler.
Ve o günden sonra, köydeki çocuklar her hafta parka gidip çöpleri toplayarak doğayı korumaya devam ettiler. Çünkü onlar, doğanın koruyucusu olduklarını biliyorlardı.