Bir varmış, bir yokmuş… Uzak diyarlarda, yemyeşil ağaçlarla kaplı, kuşların cıvıltılarıyla yankılanan bir orman varmış. Bu ormanda yaşayan hayvanlar, yıllardır bir efsaneyi konuşurlarmış: Ormanın derinliklerinde, büyük bir mağaranın içinde saklı bir hazine varmış. Bu hazine, sadece altınlar ve mücevherlerden değil, aynı zamanda doğanın en değerli armağanlarından oluşuyormuş: Şifalı otlar, sihirli taşlar ve her derde deva olan iksirler.
Bu eşsiz hazinenin sahibi, ormanın en bilge ve en güçlü koruyucusu olan Engerek Yılanı’ymış. O, yıllardır hazinenin başında bekler, ormanda yaşayan tüm hayvanların sağlığını ve huzurunu bu hazine sayesinde korurmuş. Ancak hazinenin sırrı insanlar arasında da dilden dile yayılmış ve bazı açgözlü maceraperestler onu ele geçirmek istemiş.
Bir gün, hazineyi ele geçirmek isteyen kurnaz bir adam, ormanın derinliklerine dalmış. Yolda karşısına çıkan hayvanlar onu defalarca uyarmış: “Bu hazine ormana aittir, onunla oynama!” Ama adam hırslıymış, hayvanları dinlememiş ve mağaranın yolunu bulmuş.
Mağaraya girdiğinde, Engerek Yılanı onu bekliyormuş. “Neden geldin, ey insan?” diye tıslayarak sormuş. Adam ise, “Bu hazineyi almak için geldim, benim olmalı!” demiş. Engerek Yılanı gözlerini kısarak gülümsemiş ve ona bir ders vermeye karar vermiş.
Tam adam hazinenin içinden bir altın alacakken, mağaranın duvarlarından bir sis yükselmiş. Aniden adamın kolları ve bacakları ağırlaşmış, gözleri bulanık görmeye başlamış. Meğer adam o sis bulutuyla yılan tarafından hafifçe zehirlenmiş. Etrafında ormandaki hayvanların belirdiğini görmüş; hepsi ona bakıyormuş. “Sen doğanın sunduğu nimetleri çalmaya çalıştın, ama doğa bencil olanı kabul etmez!” demiş baykuş.
Adamın içi korkuyla dolmuş, yaptığı hatayı anlamış. “Lütfen, beni bağışlayın! Bir daha doğanın hakkına el uzatmayacağım!” diye yalvarmış. Engerek Yılanı, ona bir şans vermeye karar vermiş. “Eğer gerçekten ders aldıysan, bu ormana hizmet et. Aç hayvanları doyur, susuzlara su bul, doğayı koru!” demiş.
Adam, o günden sonra ormanda yaşayan hayvanlara yardım etmiş, doğayı korumuş ve bir daha asla bencilce davranmamış. Engerek Yılanı ve diğer hayvanlar, onun çabasını görerek affetmişler.
Böylece orman, huzur içinde yaşamaya devam etmiş. Ve hazine, hak ettiği gibi, doğanın ve onun sadık koruyucularının elinde kalmış. Gökten üç elma düşmüş; biri doğayı sevenlere, biri paylaşmayı bilenlere, biri de bu masalı anlatanlara…